ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

Δεν έχει αξία να ζήσει κανείς πάνω στην γη πολλά χρόνια. Αξία έχει να ζει αληθινά ευτυχισμένος. Βέβαια ο άνθρωπος αναζητά πάντοτε την ευτυχία. Αλλά ποιά είναι η αληθινή ευτυχία; Και πού μπορεί κανείς να την βρει; Οι πρωτόπλαστοι έψαξαν να την βρουν με τον δικό τους τρόπο, έξω από το θέλημα του Θεού και κατάντησαν από το ένα κακό στο χειρότερο, από τη μια δυστυχία σε άλλη μεγαλύτερη. Και επειδή λίγο-πολύ όλοι τούς μιμούμαστε αναζητώντας την ευτυχία, περιήλθαμε σε τέτοια κατάσταση, που την αληθινή ευτυχία την θεωρούμε ψέμα και ανύπαρκτη εδώ στη γη. Γιατί η ευτυχία δεν βρίσκεται στο αν έχει κανείς δύναμη σωματική ή πολιτική. Ούτε στο αν η τσέπη του είναι γεμάτη. Και δεν ευρίσκεται η ευτυχία, στο αν έχει, τρώει, πίνει, γλεντά. Γιατί; Γιατί ο άνθρωπος δεν είναι ζωάκι που όταν τακτοποιήσει κάποιες τέτοιες ανάγκες του δεν έχει πια καμιά άλλη μέριμνα. Αλλά έχει και πνεύμα με άλλου είδους ανάγκες. Γι’ αυτό, ένας φιλόσοφος, ευσεβής είπε: «Η ευτυχία δεν βρίσκεται έξω από μας, στα πράγματα που υπάρχουν στον κόσμο, γύρω μας, ώστε αν τα αποκτήσεις να γίνεις ευτυχισμένος. Ούτε βρίσκεται μέσα μας όταν είμαστε σε ωραίες συναισθηματικές καταστάσεις. Η ευτυχία βρίσκεται στον Θεό. Άμα βρεις τον Θεό, έχεις ευτυχία, και πολλή και αιώνια! Και κάθε ημέρα η ευτυχία σου θα αυξάνεται!» Τι μας λέει το Ευαγγέλιο της Κυριακής; Στη Σαμάρεια ήταν μια γυναίκα, που είχε θεωρήσει ότι η ευτυχία εξαρτάται, από το πόσο ο άνθρωπος θα περάσει ευχάριστα. Και πώς το ερμήνευε το «ευχάριστα»; Στο να ικανοποιεί πάντοτε τις επιθυμίες τής σάρκας. Έτσι λοιπόν βρήκε κάποιον άνδρα ο οποίος όμως είτε πέθανε, είτε την άφησε, δεν το ξέρουμε. Και επειδή δεν μπορούσε να κάνει «χωρίς», πήρε δεύτερο, πήρε τρίτο, τέταρτο, πέμπτο. Πόσο οι σύζυγοι αυτοί ήταν νόμιμοι, και πόσο είναι ανεκτό μια γυναίκα να παίρνει πέντε άντρες, και ένας άντρας πέντε γυναίκες, αυτό το καταλαβαίνει κάθε άνθρωπος, που έχει λίγο καθαρή καρδιά. Και μετά; Μετά από τον πέμπτο αυτή η γυναίκα είτε δεν βρήκε κάποιον νομιμοφανή, είτε ντράπηκε πια να αναζητεί άντρα, πήρε ένα στα κρυφά. Χωρίς να το ξέρει κανείς στην κοινωνία που ζούσε, ότι έχει άντρα. Φαινόταν ότι δεν έχει, αλλά στην πραγματικότητα είχε γιατί δεν μπορούσε να κάνει «χωρίς». Νόμιζε πως από μια τέτοια ζωή εξαρτάται η χαρά και η ευτυχία. Αυτή η γυναίκα πήγε μία μέρα με τη στάμνα της να πάρει νερό από ένα πηγάδι και εκεί βρήκε τον Χριστό.   Σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας μας «έξι ήταν η ώρα», τότε που κατά τρόπο εντελώς αδικαιολόγητο και καταστρεπτικό, η Εύα αμάρτησε στον Παράδεισο και κλώτσησε την ευτυχία. Και να πάλι την ίδια ώρα, μία γυναίκα   που δεν ήξερε πού ψάχνει να βρει την ευτυχία και την χαρά, έπεσε πάνω στην πηγή της χαράς και της ευτυχίας στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Ο παντογνώστης Θεός βλέποντάς την να βγάζει σιωπηλά νερό, της είπε:   Δος μου και Μένα λίγο νερό να πιώ. Και τότε φάνηκε τι χάος πνευματικό έχουν οι άνθρωποι, που ζουν μακριά από τον Θεό. Γιατί; Γιατί η γυναίκα αυτή χωρίς να νοιάζεται που ζούσε έτσι, τρισάθλια, μέσα στην αμαρτία, όταν άκουσε τον Χριστό να της λέει: «δος μου νερό» θυμήθηκε τους θρησκευτικούς νόμους, που έλεγαν, ότι οι Σαμαρείτες δεν κάνει να δίνουν νερό στους Ιουδαίους. Και είπε: «Πώς εσύ, Εβραίος, ζητάς από εμένα να σου δώσω νερό, που είμαι Σαμαρείτιδα; Είναι αμαρτία. Δεν μπορώ να σου δώσω ούτε σταγόνα». Της λέγει ο Χριστός: -Αν ήξερες ποιός είναι Εκείνος που σου μιλάει, θα Του ζητούσες εσύ νερό. Δεν θα Με άφηνες να σου ζητήσω Εγώ. Και Εκείνος θα σου έδινε το αληθινό νερό, που όποιος το πιεί δεν πρόκειται να διψάσει ποτέ! Όποιος πιεί από το νερό που βγάζει αυτό το πηγάδι, θα ξαναδιψάσει σε μερικές ώρες. Όποιος πιεί από το νερό που δίνω Εγώ, δεν πρόκειται να ξαναδιψάσει ποτέ! Από όποιο νερό της γης και αν πιείς αδελφέ, θα ξαναδιψάσεις. Είτε το θεωρήσεις ότι είναι το χρήμα που το μαζεύεις και το βάζεις στην τσέπη σου, είτε ότι είναι το νόστιμο φαγητό, είτε θεωρήσεις ότι είναι η σαρκική ευχαρίστηση, είτε ένα αξίωμα, είτε ένα απόκτημα, ο,τι και να πεις, όσο και να πιείς από τα επίγεια, θα διψάσεις πάλι!  Όποιος πιεί από το νερό που δίνει ο Χριστός, δεν διψάει πια «εις τον αιώνα», αλλά το νερό αυτό γίνεται πηγή, που τον χορταίνει για πάντα – όπως χόρτασε την ακόρεστη από τις απολαύσεις της ζωής Σαμαρείτιδα, τις αδελφές της και τα παιδιά της- και τον οδηγεί στην αιώνιο ζωή. Και τόσο πολύ χορταίνει κανείς, ώστε από τη στιγμή που θα γευθεί το «αθάνατο νερό» θέλει, ημέρα με την ημέρα, να τρώει λιγότερο, να πίνει λιγότερο, να διασκεδάζει λιγότερο. Και όσο το κάνει αυτό, γίνεται βαθύτερα ευτυχισμένος. Γιατί; Γιατί η ευτυχία βρίσκεται στον Θεό. Και μακάριος και παντοτινά ευτυχισμένος, εκείνος που φροντίζει να ενώσει τον εαυτό του με τον Θεό. Γιατί ο Θεός δίνει πλούσια τα χαρίσματά Του, και κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο για πάντα. Ας συνετιστούμε από τα λόγια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Και όντας μέσα στον ναό Του τον Άχραντο και Άγιο, που είναι πλήρης της δόξης Του, εδώ που η χάρη Του και το έλεος Του είναι φανερά, ας Τον παρακαλέσουμε να ελευθερωθούμε από τον κόσμο και να πάμε πιο κοντά Του. Και να μας δυναμώσει να Τον πλησιάσουμε με θάρρος και δυναμισμό, όπως η Σαμαρείτιδα. Αμήν.-